Korte beschrijving van de wandeling
Deze wandeling stelt u een reis doorheen de tijd voor van wel 5000 jaar, naar de beroemde hunebedden en menhirs die door de landbouwers van het Neolithicum op de Kalksteenrichel zijn geplaatst.
Een beetje uitleg
De ondergrond
Het dorp Wéris (spreek uit ‘weeris’) bevindt zich geologisch gesproken op de Kalksteenrichel. dit is een kalkstrook die ten zuiden ligt van de Fagne-Famennedepressie die gaat van de streek van Luik tot in Chimay. Kalksteen is een rots van sedimentaire oorsprong die reageert op zuur (azijn bijvoorbeeld). De sedimenten van schelpen en koralen die opgestapeld waren op de bodem van de oceaan zijn door de hoge druk tot rots omgevormd. Als deze rots een temperatuurstijging had ondergaan en nog hogere druk , zou het een metamorfe rots geweest en zou deze marmer genoemd worden.
Het is eigenaardig dat enkel op deze kalksteenrichel de megalithische monumenten staan, alsof de richel als grens gediend zou hebben waarbij de monumenten grenspalen zouden geweest zijn.
Le dolmen de Wéris
Na 1 km vindt u op een kruispunt de dolmen (of hunebed) van Wéris. Die dateert uit het einde van het Neolithicum (rond 3000 v.C.). Het woord dolmen komt van het Bretoens dol en men, wat stenen tafel betekent. Het gaat om een collectief graf, maar ook een cultusplaats. Voor het hunebed vindt men ook verscheidene menhirs, lange stenen die in de grond staan (van het Bretoens men en hir, lange steen)..
De Danthine-menhir
Als men de Chemin des Romains (de weg van de Romeinen) doorheen de velden volgt, komt men op de baan N 841 die van Erezée naar Barvaux gaat.
Links naast deze weg staat de Danthine-menhir die in 1947 werd ontdekt. Het is niet de originele vindplaats, hij werd in 1947 verplaatst.
Het hunebed van Oppagne
Een beetje verder komen we bij de dolmen van Oppagne, omringd door vier eiken. Het grondplan is vergelijkbaar met dat van het hunebed van Wéris.
De puddingsteen van Wéris
Deze voor de streek erg karakteristieke steen werd gebruikt door de Neolithische volkeren om de hunebedden en menhirs te maken. Ze hebben de rotsblokken verplaatst door ze op ronde boomstammen te rollen, soms op meerdere honderden meters.
Het gebruik van puddingsteen doorheen de geschiedenis.
De puddingsteen van Wéris werd eveneens aangewend in de industrie van 1866 tot aan de oorlog 1914-1918. De grote stenen werden in grote rechthoekige of halfrond stukken gesneden. Er liggen nog enkele voorbeelden in de steengroeve. Ze werden op speciale karren geladen, die door tien of veertien paarden werden getrokken, tot aan het station van Barvaux. Daar werden ze per trein naar Luik gebracht, waar ze voornamelijk gebruikt werden voor de bodem van de hoogovens, vermits puddingsteen goed hoge temperaturen kan verdragen. Sommige stenen vertrokken ook naar Lotharingen. Ze zijn nochtans moeilijk te bewerken, en dat is wellicht één van de redenen waarom de megalithische monumenten bewaard zijn gebleven.
Praktisch
Vertrek : Wéris (place Arsène Soreil)
Wegwijzers: geel kruis 1
Afstand : 5 Km
Duur : ongeveer 1u40
Moeilijkheidsgraad : gemakkelijk – toegankelijk voor personen met beperkte mobiliteit
Kenmerken : velden – hagen
Als het bestand onmiddellijk opengaat in de browser :
- op computer, klik rechts + opslaan van doel van link.
- op telefoon, lang duwen + link downloaden
